*بهار آمد*

بانوی بهار دامنش را آهسته آهسته کشیده بر شانه های شهر...

طبیعت قانون زیبایی دارد...تغییر...

حالا بعد از گذشت بیست و هفت بهار از زندگی ام می دانم بهار بهتر از پاییز نیست و زمستان شکوهی بیش از تابستان ندارد...

تنها٬ آنچه لایق ستایش است شوق « یا مقلب القلوب و الابصار...» که ابتدای هر بهار  قلبم را مالامال از امید می کند و چشمم را سرشار از اشک...

شاید این سال همانی باشد که نکویی از بهارش پیداست...

پ.ن: لحظه ی ترنم « یا مقلب القلوب » بر لب هایتان٬ اگر خاطرتان بود برای « قلب » دلی دعا کنید که محتاج نفس های گرمتان است...

برایتان « احسن الحال » آرزو می کنم...